Nog geen reacties

Woorden die vleugels krijgen

Woorden die vleugels krijgen

De kracht van gedicht ligt erin, dat ze verwoorden, wat je voelt, denkt of ervaart, en dat daar tegelijkertijd nieuwe woorden voor gevonden worden. In de poëzieviering op Hemelvaartsdag klonken prachtige woorden, prachtige gedichten. Gedichten van dichters, die iemand raakten, klonken; en zelfgeschreven gedichten waarin de schrijvers hun eigen gevoelens en gedachten verwoorden. Zo kregen de woorden vleugels en vonden gehoor.

Download hier

Een van de gedichten werd gelezen door meneer Siepman.
Hij had de week ervoor ontvangen op zijn 91e verjaardag.

Het aardse huis

 Ze zeggen, dat ik ouder wordt, dat hoor ik keer op keer.
Maar ‘t is niet waar, ik wordt niet oud, al zegt men het telkens weer.
Het aardse huis dat woning biedt, raakt in verval, wordt oud.
Maar binnenin – dat ziet men niet – wordt er iets nieuws gebouwd.
Wat deert het dat ik grijzer wordt, is grijsheid dan geen kroon?
Wat geeft het dat ik niet goed meer zie, als ‘k Hém maar zie, Gods Zoon,
Die eens Zijn leven voor mij gaf, en droeg mijn welverdiende straf

Wat geeft het dat de tand des tijds mij rimpels graaft in het hoofd?
Een béter huis, door God gemaakt, heeft Hij mijzelf beloofd.
Wat nood al struikelt ook mijn voet, en spreekt mijn tong niet meer zoo goed.
‘k Kan lopen nog het smalle pad en spreken van de Eeuw’ge Stad.
Al is het gehoor niet meer zoo fijn, zo scherp als het was weleer.
`k Versta toch ‘t zachte fluisteren wel van Jezus, van mijn Heer.

Bekijk ook het album  Poëziedienst Hemelvaart 2017