Nog geen reacties

Sterkste  boodschap van de kerk = samenleven

Een stortvloed aan prestaties werd op de inspiratie-avond    “christen  zijn in je eigen omgeving” over de  ruim  70 bezoekers uitgestrooid.   Het lijkt alsof  er een groot missionair elan in Delft en overal  gewerkt en gebeden wordt. Toch  hadden ook al de de presentaties een eigen insteek, doel of doelgroep voor over en het duizelde je soms wat je nu met al deze informatie ,meestal van successtory’s aan moet.

De avond was georganiseerd door het   Interkerkelijk Missionair Beraad en de commissie Geloven in Delft van de Protestantse Gemeente Delft en bood in het tweede gedeelte  bewoners uit verschillende wijken de mogelijkheid om  na te denken hoe zij in hun buurt christen zijn en  samen hun christelijk presentie (willen) uiten.

Sterkste  boodschap van de kerk = samenleven

Ewout van  Oosten schetste hoe de doorgaande individualisering en secularisatie  het traditionele beeld van een familie die zondags gezamenlijk naar de kerk liep had doorbroken.    Kerken worden regionaler en afstanden relatief korter, bovendien kiest ieder nu een kerk die bij hem/haar past.  Gevolg is de kerk minder contact heeft met de buurtgenoten  of christenen in de wijk zelf.

Van Oosten  wijst erop dat   Bijbel niet voor individuen , maar voor groepen is geschreven  en dat de gemeenschap en dus het samenleven de sterkste  boodschap van de kerk is.    Hij ziet het dan ook als een tegennatuurlijk beweging als je deze sterke kant van samenleven loslaat en   op een andere plek   missie gaat bedrijven.

Uit onderzoek  blijkt dat de slechts  6% van de Nederlandse bevolking zich aangetrokken voelt  tot de liturgie in de kerken en Van Oosten pleit  voor lokaal missionaire leefgemeenschappen, waar mensen met elkaar en met God leven. Tijdens de avond blijkt dat er  naast Taste  nog twee leefgemeenschappen in de knop zitten.

Alhoewel van Oosten een sterk punt heeft dat de  zorg voor elkaar  een van de sterkste punten van de kerk is en dat de bijbel gericht is groepen,  is er naast de geborgenheid en de comfortzone van de groep ook een uitdaging nodig.  De kerken zijn er niet voor zichzelf.   Verder  lijkt het idee van leefgemeenschappen misschien voor jongeren naar  niet voor iedereen weggelegd.

Missionair werker in Delft, René Strengholt leidt de avond in

Een familie, huis en aanlegplaats

Leon Brouwer van de   Christelijke Gereformeerde Kerk  liet zien  hoe zij als kerkelijke gemeenschap met “Het Boek”  ( de voormalige bibliotheek Tanthof) als uitgangspunt present zijn in  Tanthof. De methode die  zij daarvoor gebruiken is die van    Nederland Zoekt , die veel werkt met  figuren.     Deze start bij wat er feitelijk is  om vervolgens te dromen van wat kan, om dan de eerste stap te zetten naar wat zal. Een veelheid aan  activiteiten  rond ontmoeting  en netwerken en kerstwandelingen is intussen ontstaan. Leons  doel of droom is dat het familie gevoel in zijn kerk ook het familiegevoel van heel Tanthof mag worden, en  “het Boek”  zowel huis  als aanlegplaats wordt.

Eat en Great

Tineke Scheepstra  vertelde hoe de Vrijgemaakte kerk zich verbonden had met  “Delft-project” en hoe de simpele uitnodiging aan studenten om mee te eten met Eat en Great hun gemeenschap opener en gastvrijer had gemaakt.

Proeven van Samen Leven

Pieter Jan Rodenburg  laat in 5 stappen stappen zien wat hij en de leefgemeenschap Taste in de afgelopen jaren had geleerd.

  1. in de eerste fase hebben de bewoners van Taste vooral aandacht besteed aan elkaar hun tuin en hun geloof, onder het motto ‘je kan niet uitdelen van wat je niet hebt’.
  2.  de tweede les was, dat ze zich niet wilde laten overvoeren door acties.  Dat was vermoeiend.   Relaties en gesprek “er zijn” is belangrijker dan doen.
  3.  grote valkuil is dat je iets vóór de buurt wilt doen en niet mét.  Nodig  de buurtbewoners en geef hen ook zelf verantwoordelijkheid.
  4.  alles komt samen  in het  het samen eten, drinken, praten; kortom het samen leven
  5. tot slot ; Laat je verrassen door God

Ton – Gods Bouwer

Als   vrolijke klusser Bob de Bouwer  vertelde Ton Nap hoe hij  als bouwer van God mensen helpt in de  Buitenhof.   Door er zo behulpzaam  present te zijn en mensen in daad en  in woord  – Ton   vraagt altijd of de mensen erbij willen zijn als hij voor de klus en de mensen bidt –   wil hij   Gods presentie laten zien.

Jezus zijn in het donker

Als tegenhanger  vertelde Harmen van der Laan hoe hij actief is bij het Rode dorp .  Harmen vertelt hoe hij als  als gereformeerd jongen dicht bij mensen wil staan, maar dat deze opvoeding en traditie in de weg kan staan.   Harmen zit vol ideeën voor buurtwerk en wil niet dat   geloof een struikelblok vormt.  In de samenwerking van de Rode Feniks  gaat het er soms fel aan toe en Harmen leert hoe hij  ook chagrijnig mag zijn en niet  de “verwachte daden van christen” hoeft te doen .
Eén keer botste het zo dat het hem  niet lekker zat en hij vroeg  na de ruzie  of hij mocht bidden.  Dat gebed sloeg aan dat later  de medewerkers vroegen of hij nog een keer wilde bidden want we hebben het nodig.

In het kort vat  Harmen het samen: Wees onchristelijk, wees chagrijnig en laat ons Jezus in het donker zijn.

Na de pauze  staken de bewoners uit verschillende wijken de koppen bij elkaar om  na te denken hoe ze christen zijn in de buurt en hoe ze elkaar van dienst kunnen zijn .