Zondag 13 januari

Bijbellezing: Daniël 5; 1-8, 13-15, 22-30

Voorganger: ds. Fred van Helden

In deze viering gaan we verder met de serie over Daniël van voor de advent. De koning geeft een groot feest terwijl  de grote stad belegert wordt en op het punt staat te vallen. Het is dansen op de vulkaan. De koning ontkent  zijn ondergang. En vlucht ervan weg.

Het gedrag van de koning ligt niet zover van de onze. We leven met de angst voor een klimaatverandering, of een omkering van de onze cultuur. Mar gedragen ons alsof er niets aan de hand is.  We vluchten weg in romantiek, in creativiteit, werk of hobbies, of in drugs, of in religie.  “Als ik me maar aan de regels houd, als ik me maar goed voel, dan ben ik in een ander wereld. Dan ben ik vrij. Dan zijn die problemen er niet.” Ook wij dansen op de vulkaan.

Dan ineens schrijft een hand tekens op de wand. Daniel mag ze van de koning ontcijferen. Ze vertellen dat God gewogen heeft en het rijk van verdelen. Voor de koning houdt dat in dat hij  verheven leeft, voorbij aan en los van God. En dat hij te licht wordt bevonden.

En wat houdt het voor ons in? Daniël daagt ons uit op God te vertrouwen. God geeft ook antwoorden in je eigen misère. En is een licht en een weg daar doorheen.  Dat vertrouwen raakt je identiteit. Een overgave aan God geeft een alternatief voor de vlucht  en de angst.