Nog geen reacties

De steen en je kracht

Op een zaterdagmorgen speelde een kleine jongen in zijn zandbak in de tuin. Toen jij aan het scheppen was stuitte hij op een grote steen, midden in de zandbak.

Hij begon het zand rondom de steen weg te graven en zo kwam de steen bloot te liggen. Met veel moeite probeerde hij de steen naar de rand van de zandbak te duwen. Stukje bij beetje lukte het hem. Maar nu moest hij hem nog over de rand van de bak zien te krijgen. Optillen ging niet, daar was de steen veel te zwaar voor.
Maar toch probeerde de jongen het uit alle macht, hij was vastbesloten de steen uit de zandbak te krijgen. Hij schoof en duwde, sloeg zijn kleine schep kapot, in een poging de steen in stukken te slaan. Maar telkens als hij dacht: “Het lukt me wel”, rolde de steen weer terug in het zand. Tenslotte barstte de jongen in tranen uit.

De hele tijd stond zijn vader voor het raam van de woonkamer en bekeek het tafereel. Toen zijn zoon begon te huilen, ging hij naar buiten en legde zijn hand liefdevol op de schouder van het kind. Zacht vroeg hij: “Zoon, waarom heb je niet alle kracht gebruikt, waar je over beschikt?” Snikkend zei de jongen: “Maar dat heb ik toch gedaan? Meer kracht heb ik echt niet!” “Nee, mijn kind,” zei de vader vriendelijk. “Je hebt niet alle kracht gebruikt, die je ter beschikking hebt. Je hebt mij niet gevraagd.”

Met die woorden pakte de vader de steen en tilde hem over de rand van de zandbak.