God, geef mij een hart dat vakantie kan nemen, zich even kan losmaken uit het gareel van zorg en verantwoordelijkheid, dat los en vrij de aarde kan proeven en ruiken en de lucht en het water en de mensen erbij.

Geef mij een hart, God, dat klein als een kind de verrassing beleeft van elke nieuwe horizon, dat zich laat drijven op de wolken en gaat rusten in de ondergaande zon.

Geef mij een hart, God, een open hart en open handen om naar de mensen toe te gaan, te luisteren naar hun verhalen en te snoepen van hun vriendschap als de avond valt.

Geef mij een hart dat zich wil bekeren tot de eenvoud en het geluk om kleine dingen, een hart dat kan bewonderen zonder te bezitten, en kan bidden zonder woorden. Een hart dat doorheen de dingen kan schouwen naar uw eeuwigheid.

En of ik dan in een vliegtuig zal stappen of mijn fiets zal gebruiken, of ik de andere kant van de wereld of de andere kant van mijn dorp zal zien, of de kracht van mijn lichaam zal meten met de golven, of stil van de zetel naar het bed zal gaan:

Geef mij een hart dat vakantie kan nemen, God, en dan is het feest al begonnen.

Manu Verhulst