Nog geen reacties

..en hij schreef in het zand.

Michel van de Pals dichte bij Johannes 8:1-11 dit lied.

Ze stonden in een kring,
de stenen in hun hand
en ogen vol verbittering,
en hij schreef in het zand.

Ze wezen naar de vrouw,
ze schreeuwden moord en brand.
Ze eisten dat hij spreken zou,
en hij schreef in het zand.

Hij zag haar aan, hij was
door deernis overmand
die schuld vergaf en pijn genas,
en hij schreef in het zand.

Hij keek voorbij hun haat,
hij zag een ander land
waar liefde boven wetten staat,
en hij schreef in het zand.

Hij schreef van God, vervuld
van zijn bezield verband:
het eeuwig, goddelijk geduld.
Hij schreef het in ons zand.