Gerechtigheid, vroomheid en vrede
zijn als de kleren, die
mensen aandoen als ze
toeleven naar een feest.

Gerechtigheid is:
het brood, dat je breekt bij honger,
het rondje, dat je weggeeft aan dorstigen,
de jas, die je deelt bij kou,
de asielzoeker, die je opzoekt,
de zieke, waar je een middag bij blijft,
de brief die je schrijft aan een gevangene,
de herinnering aan je overleden geliefden.

Vroomheid is:
de adem van geloof
de kracht van hoop
de emotie van liefde
de volheid van gebed.

Vrede is:
je hand die liefheeft en niet slaat
je woord dat verbindt zonder haat
je koopgedrag met inzicht rond merkenoorlog
jezelf, die voor anderen open staat.

Gerechtigheid, vroomheid en vrede
zijn als zoete druppels,
die achter elkaar vallend
zelfs de hardste steen hollen.

Gerechtigheid, vroomheid en vrede
zijn de kringen op het water
die de erin geworpen steen maakt,
waardoor, na het zinken,
de stroom van de rivier verandert.

Hub Crijns
Naar Lucas 1, 94b – 97b