Lang geleden ontstond er ruzie tussen de muzieknoten op onze aarde, waar we wonen.  Allemaal  waren ze verschillend. De één was lang de ander kort,  de een was hoog en de ander laag. een ander klonk fel en een ander zacht. Alle muzieknoten kwamen samen en elke muzieknoot begon te vertellen hoe mooi hij klonk en hoe slim hij was. Ze begonnen op te scheppen en ze vonden zichzelf erg belangrijk.

MILIEU zei: “Iedereen kan zien dat ik er het meest nodig ben.  Mijn muzieknoot is de klank van alle dingen die leven.  Het is ook de klank van hoop, willen en echt verlangen dat iets kan wat je echt wil.  Ik werd gekozen als muzieknoot van gras, bomen en bladeren.  Als ik er niet zou zijn zouden alle dieren sterven, want er zou geen eten voor hen zijn.  Als je rond kijkt zie je hoeveel milieu er is”.

RESPECT onderbrak milieu en zei: “ Je denkt alleen maar aan de dingen op aarde, maar kijk ook eens naar de lucht en de zee.  Water doet de dingen leven, water zorgt ervoor dat het gras groen blijft.  De wolken nemen water op uit de zee.  Als je naar de wolken kijkt word je rustig en zie je heel veel figuren.  Ik zorg een beetje voor de vrede.”

LACH giechelde: “Jullie zijn allemaal zo serieus.  Ik zorg ervoor dat de mensen lachen, dat ze vrolijk zijn.  Ik zorg ook voor de warmte op de wereld.  De zon doet iedereen lachen.  Iedere keer als je naar een zonnebloem kijkt, wordt de hele wereld een grote glimlach.  Als ik er niet zou zijn, dan zouden de mensen niet zoveel plezier maken”.

FANTASIE dacht aan zichzelf en zei: “Ik ben de muzieknoot van gezond en sterk zijn.  Er is soms wel wat minder fantasie, maar ik ben er heel erg nodig.  Ik zorg ervoor dat de mensen krijgen wat ze echt willen.  Als men niet bij de pakken wil blijven zitten, heeft men mij nodig.  Je ziet me niet de hele dag, maar, maar als de zon opkomt of ondergaat hoor je hoe mooi ik ben.  Iedereen luistert dan naar mijn mooie klank.”

DOORZETTEN werd jaloers en riep; “Ik ben de baas, ik ben de muzieknoot met lef.  Ik ben de muzieknoot van de gevaarlijke dingen en van het durven.  Ik durf vechten als ik er iets goeds mee doe.  Zonder mij zou de aarde zo leeg zijn.  Ik ben de muzieknoot met lef.”

SIGNAAL ging rechtstaan en zei plechtig: “Ik ben de sterkste muzieknoot.  Ik ben de muzieknoot van de slimme mensen.  De mensen luisteren naar mij en doen alles wat ik vraag.”

SOLIDARITEIT sprak veel rustiger dan alle anderen: “Denk eens aan mij.  Ik ben de muzieknoot van de stilte.  Jullie letten heel weinig op mij, maar je hebt me echt nodig.  Ik doe de mensen denken.  Je hebt me nodig als je rustig wil zijn en wil bidden.”

De muzieknoten vertelden zo maar verder. Iedereen was er zeker van dat hij de beste was.  Ze maakten ruzie. Ze praten door elkaar heen en er kwam steeds meer lawaai.  Plotseling schrokken ze van een sneeuwwitte bliksemflits.  De donder rommelde in de lucht.  Het begon heel hard te regenen.  Alle muzieknoten bogen zich bang naar de grond, ze kropen dicht bij elkaar.

Toen sprak de regen: “Domme muzieknoten.  Waarom maken jullie ruzie?  Waarom probeert iedereen om beter te zijn dan de ander?  Je weet toch dat God je heeft gemaakt?  Iedereen moet iets doen, allemaal iets anders.  De Goede Vader houdt van iedereen, iedereen is even belangrijk en Hij heeft iedereen nodig.  Ga dicht tegen elkaar liggen en kom mee.  God wil jullie langs de hemel vastmaken in een grote notenbalk.  Daarmee wil Hij dan tonen dat we lief moeten zijn voor elkaar, dat we geen ruzie mogen maken.  We kunnen allemaal proberen om dat te doen.  Als God ziet dat we proberen, dat we ons best doen wordt Hij gelukkig.
Daarmee wil God aan ons vertellen dat we lief moeten zij voor elkaar. Dat we verdraagzaam moeten zijn en moeten samen spelen.”
We moeten laten horen dat we samen horen , dat het klik! En als dat zo is dat kunnen we laten horen dat het klinkt!

We moeten laten horen dat het kli(n)kt!