Zondag 22 juli

Bijbellezing: Johannes  8: 1-11
Voorganger: Ds. Fred van Helden

Mensen proberen Jezus  klem te zetten en het maakt ze niet uit of  ze hier  pijn mee doen of voor moeten opofferen. Ze brengen een vrouw naar Jezus toe die betrapt is van overspel.   Haar leven staat op het spel , want ze vragen Jezus of zij niet gestenigd moet worden volgens de wet, die dat voorschrijft.  Jezus zit in een dilemma.  Als hij hen gelijk geeft betekent dit het einde van de vrouw, betekent dit ook dat wat Jezus aan liefde en barmhartigheid preekte  zomaar   te grabbel wordt gegooid. Maar als Jezus aan de andere   kant het voor de vrouw opneemt , dan houdt  hij zich niet aan de wet en dan geeft hij de  mensen om hen heen een stok  om te  slaan.   Ze hebben hem eindelijk te pakken, denken de mensen.

Jezus schrijft in het zand. Wat hij schrijft hebben we nooit geweten. Het is verwaait op de wind. Was het hart? Was het liefde? Wat  het genade?

Jezus zoekt naar wat het hart is van de wet. Het is niet bedoeld om mensen pijn mee te doen, maar om mensen vrijheid  te geven en ruimte om tot hun recht te komen.

En ook zoekt Jezus naar een manier om deze massaliteit te doorbreken. Samen roepen dat de wetten strenger moeten  en dat  iedereen zich er aan moet houden is makkelijk van afstand. Maar hoe eerlijk ben jij? Maak jij nooit fouten?

Jezus zegt : Laat wie van u zonder zonde is, de eerste steen maar werpen.  En  het dringt tot de mensen door,  hoe de vrouw zich voelt en hoe zijn net zo goed leven met de last van fouten. Ze laten de stenen die ze in hun hand hebben vallen.